De mama van Oscar vertelt ...
De mama van Oscar vertelt hoe het zindelijk worden van haar zoontje verlopen is en over de motiverende en toch sturende rol die ze daarbij opgenomen heeft. Belangrijk hierbij is het opvangen van de rijpheidssignalen en oog hebben voor wat het kind nodig heeft.
"Tegen zijn zin hem op het potje forceren heeft geen nut,
maar af en toe moeten we wel voet bij stuk houden."
Op welk moment ben je met de zindelijkheidstraining begonnen?
Vanaf 1 jaar en 4 maanden was er een zekere interesse die wij hebben aangemoedigd. Echt heel actief rond zindelijkheid werken deden we vanaf de leeftijd van 1,5 jaar. Ons zoontje is nu bijna 2 jaar (nog niet zindelijk, maar hij gaat al steeds vaker op het potje).
Waaraan kon je merken dat je kind er klaar voor was?
Ons zoontje toonde interesse in het toilet en het potje. In de opvang sloeg hij al vrij snel zijn ochtendslaapje over, waardoor hij bij de oudere kindjes in de groep kwam en hij daar het ‘potjesritueel’ van de oudere kindjes kon aanschouwen.
Wat deed je om jouw kind te laten wennen aan het potje?
We hebben steeds alles heel rustig en ongedwongen willen aanpakken. Als wij zelf naar het toilet gingen en hij mee wilde, dan kwam hij op het potje naast een van ons zitten. Eerst nog met zijn broek en luier aan, na enige tijd met zijn broek naar beneden maar met zijn luier nog aan en tot slot ook zonder luier.
Wat deed je concreet om dit aan te pakken?
We hebben heel wat boekjes gelezen rond zindelijkheid. We hebben ook meerdere potjes, dus zette ons zoontje zijn knuffel op het ene potje terwijl hij zelf op de andere ging zitten. Verder is het bij ons zoontje een kwestie van heel veel aanmoedigen.
Hoe zorgde je voor een zindelijkheidsroutine?
Regelmaat is voor ons zoontje echt een kernwoord. In het begin zei hij ‘kaka’ vlak voor óf vlak nadat hij kaka moest doen. Vervolgens hadden we een fase waarin hij niks zei. Het wisselt wat en dan is het voor hem het belangrijkste dat we hem regelmatig op het potje zetten. In de opvang hebben ze ook vaste potjes-momenten.
Wat werkte er wel en wat werkte er niet?
Tegen zijn zin hem op het potje forceren heeft geen nut, maar af en toe moeten we wel voet bij stuk houden. Toen we hem nog aan het potje lieten wennen, vroegen we regelmatig of hij op het potje moest. Nu is het eerder ‘we gaan op het potje’ en meestal lukt dat. Heel ontspannen een boekje lezen op het potje vindt hij ook erg fijn.
Hoe reageerde je kindje?
Het was heel wisselend, precies alsof hij door verschillende fases heen ging. Van enthousiast en nieuwsgierig naar wat moeilijker en ontkenning. Op positieve benaderingen en aanmoedigingen reageert hij heel goed. Hij is dan echt fier als hij op het potje heeft gezeten.
Wat vond je moeilijk?
Het moeilijke vinden we het vinden van de balans: voldoende tijd en ruimte geven en motiveren, maar aan de andere kant ook echt wel willen dat hij op het potje gaat omdat je weet dat hij het kan. De afstemming tussen opvang en thuis is ook zeer belangrijk. Ons zoontje toonde al heel vroeg interesse in het potje en in de opvang vonden ze dat in eerste instantie té vroeg, maar ze lieten hem toch meedoen met de oudere kindjes en moedigden hem aan.
Welke tips heb je voor andere ouders?
Durf dus als ouders zeker het gesprek over zindelijkheid aan te gaan.